Over het werk

Of het schilderen zinloos is of niet. Waar mijn schilderijen over gaan? De verf gaat in ieder geval gelukkig wel over het linnen. Iedere laag maar weer strijk ik met gelijkmatige penseelstreken over het linnen. Heel veel lagen. Zoveel mogelijk? Om er zolang mogelijk over te doen? Ik doe er soms heel lang over. Meestal langer dan een jaar, opgeslagen op linnen. Ik heb een gereformeerde opvoeding genoten. Als kind hele lange preken moeten ondergaan. Waar zo'n preek over ging wist ik niet. De preek ging in ieder geval wel over tijd .Dat ervaarde ik wel aan mijn zitvlak, waar ik heel lang op moest zitten. Hoe al die tijd door te komen?Het enige dat ik deed was tellen. Tellen om grip te hebben op die zeeen van tijd. Een horloge had ik niet ,evenmin hing er een klok.Ik kon de rijen stenen tellen achter de dominee in de muur ,of de latjes in het dakwerk. Een beperking was dat ik niet met mijn hoofd mocht draaien. Ik begon steeds maar weer op nieuw met tellen met wat ik voor me zag.
Mijn eerste schilderijen waren geheel abstrakt.Daar keerde ik me vanaf omdat ik die abstraktie te inhoudloos vond. Ik ging mijn kwast streken steeds meer naar een gebouwvorm met een dak dirigeren.Ik zette die vormen op om mij zelf symbolisch onderdak te schilderen.
Op dit moment begin ik de vorm aan de buitenkant, en schilder hem dmv van talloze lagen naar binnen toe. Het schilderij groeit naar het midden toe dicht toe dicht . Dan kan ik niet meer schilderen en is het schiderij af.
De verticale lijntjes die zo ontstaan noem ik stutlijntjes. De diagonale schuine lijntjes noem ik daklijntjes. De verticale lijntjes stutten het verf dak. Of misschien hangen de stutlijntjes wel aan de verfdaklijntjes. Ik zou graag een groot verfdakhangstutlijntjesschilderij maken achter de dominee in de gereformeerde kerk, zodat de kinderen voldoende te tellen hebben tijdens de preek.